شماره Cas: 54-31-9 فرمول مولکولی: C12H11ClN2O5S
| نقطه ذوب | 261-263 درجه سانتیگراد |
| تراکم | 1.16 (تخمین تقریبی) |
| دمای ذخیره سازی | جو بی اثر، دمای اتاق 2-8 درجه سانتیگراد |
| انحلال پذیری | DMSO: > 5 میلی گرم در میلی لیتر در 60 درجه سانتی گراد |
| فعالیت نوری | N/A |
| ظاهر | مایل به سفید جامد |
| خلوص | ≥98٪ |
Telmisartan در ایالات متحده برای درمان فشار خون بالا راه اندازی شد.می توان آن را در هشت مرحله تهیه کرد که با متیل 4-آمینو-3- متیل بنزوات شروع می شود.چرخه اول و دوم به یک حلقه بنزیمیدازول به ترتیب در مراحل 4 و 6 رخ می دهد.تلمیزارتان عملکرد آنژیوتانسین II (Ang II)، مولکول مؤثر اولیه سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون (RAAS) را مسدود می کند.این ششمین از این دسته از "سارتان ها" است که پس از ترکیب سرب لوزارتان به بازار عرضه می شود.اثر طولانی مدت آن (نیمه عمر 24 ساعت) می تواند تفاوت اصلی با سایر آنتاگونیست های آنژیوتانسین II باشد.برخلاف چندین عامل دیگر در این دسته، فعالیت آن به تبدیل به یک متابولیت فعال بستگی ندارد، 1-O-acylglucuronide متابولیت اصلی موجود در انسان است.تلمیزارتان یک آنتاگونیست رقابتی قوی گیرنده‌های AT1 است که واسطه اکثر اثرات مهم آنژیوتانسین II است، در حالی که تمایلی به زیرگروه‌های AT2 یا سایر گیرنده‌های دخیل در تنظیم قلبی عروقی ندارد.در چندین مطالعه بالینی، تلمیسارتان، با دوز یک بار در روز، اثرات کاهش دهنده فشار خون موثر و پایدار با بروز کم عوارض جانبی (به ویژه سرفه های مرتبط با درمان مرتبط با مهارکننده های ACE در بیماران مسن) ایجاد کرد.
تلمیزارتان یک آنتاگونیست گیرنده آنژیوتانسین II است.
